ලෝක වාර්තා 17ක් තැබූ ලෝකයේ උසම ගොඩනැගිල්ල බිහිවුණේ කාන්තාර කුසුමකින්
ෂේක් මොහොමඩ් මාලිගය පිහිටා ඇත්තේ උද්යානයක් බඳු විශාල බිම් පෙදෙසකය. එහි පිවිසෙන ප්රධාන ගේට්ටුව අසල, පොලිස් රථයක් නවතා තිබුණි. එය ඉදිරියේ සිටි පොලිස් භටයා අප රථය දැක අතින් කිසියම් සංඥාවක් කළේය. “අද, ෂේක් මාලිගාවේ ඉන්නව වගේ. ඇතුළට යන්න බැරිවෙයි.” අඛිල පැවසුවේය.
පොලිස් භටයාගේ සංඥාව නුදුටු හෙයින්දෝ, අප රියැදුරා ගේට්ටුව අසලටම රථය පැදවීය. පොලිස් භටයා වහා ක්රියාත්මක විය. “දඩපොත” අතින් ගත් ඔහු රියැදුරාට ඔහු අසලට එන ලෙස සංඥා කළේය. ඒ සමගම රියෙන් බැස ගත් අඛිල හා බ්රයන් පොලිස් භටයා වෙත ගොස්, ඔහුට අතට අත දී අප මැරියට් හෝටලයේ සිටින විදේශීය මාධ්යවේදීන් පිරිසක් බව දැන්වීය. පොලිස් භටයා පොත පසෙකින් තැබුවේය.
“එහෙත් දඩකොළ දෙනව වගේ”
අපේ සගයෙක්, අඛිලගෙන් අසයි.
“නෑ. කොළේ ගෙදරට හරි ආයතනයට හරි එවනවා. මෙහෙ නීතිය අකුරටම ක්රියාත්මක වෙනවා.”
අඛිල පිළිතුරු දෙයි.
ඩුබායි ඉතිහාසය ක්රිස්තු වර්ෂ, 3 වෙනි සියවස දක්වා දිව යයි. මුල් කාලයේ එහි විසුවේ එඩ්රුන්ය. ඉන්පසු මුතු කිමිදීම හා ධීවර කර්මාන්තය ප්රධාන ආදායම් මාර්ගය බවට පත්වූ අතර අල්මක්වුම් ෂේක් රාජාවලිය ඇරඹෙන්නේ 1833දීය. 1926දී, කෘත්රිම මුතු නිපදවීම ආරම්භයත් සමගම ඩුබායි ආර්ථිකය කඩාවැටෙන්නට විය. එහෙයින් ෂේක් සයිඩ් නමැති එකල සිටි පාලකයා ඩුබායි ප්රති අපනයන මධ්යස්ථානයක්
(වරායක්) බවට පත්කළේය. 1966දී තෙල් සොයා ගැනීමෙන් පසු ඩුබායි කෙරෙහි ලෝක අවධානය යොමුවූ අතර එතැන් සිට නවීන, ධනවත් පුරවරයක් බවට පත්වන්නට විය. (එහෙත් දැනටත් ඔවුන්ගේ ප්රධාන ආදායම් මාර්ගය ප්රති අපනයනය ඇතුළු ව්යාපාර සහ සංචාරක කර්මාන්තයයි)
ඩුබායි හි වෙරළ තීරයේ ඉදිවූ අලංකාර නිවාස හා හෝටල් දකින්නෙකු තුළ මුලින්ම ඇතිවන්නේ විස්මයකි. ගිනිගත් වැලි කතරෙහි ඔවුහු දෙව්ලොවින් කොටසක් ඉදිකර ඇත්තා සේය.
අපි බසයෙන් බැස දැඩි උණුසුම මැද මුහුදු තීරය වෙත පිය නැගුවෙමු. ජුමේරා බිච් පාක් ලෙසින් හැඳින්වෙන මෙහි ඉරිදා සහ බදාදා දවස්, කාන්තාවන්ට පමණක් වෙන්කර ඇත. ලොව දස දෙසින් පැමිණි සංචාරකයෝ එහි වෙති. වෙරළේ තැනක ‘වැලි මූර්ති’ කීපයකි.
ඈතින් දිස්වන්නේ ලෝක ප්රකට බර්ජ් අල් අරාබ් නමැති තරු හතේ හෝටලයයි. බැලූ බැල්මට එය රුවල් නැවක පෙනුමක් ගනී.
පාම් ගසක පෙනුමින් යුත් පාම් ජුමේරියා යනු කෘත්රිම දූපතකි. එහි පාම් අත්තක හැඩයට සංචාරක නිවාස ඉදිකර ඇත. එහි පිවිසෙන මාර්ගයකදි අඛිල අපට මෙසේ කියයි.
“අපි දැන් ගමන් කරන්නෙ පාම් ගසේ කඳේ. අර ඈතින් පෙනෙන්නේ ඇට්ලාන්ටික් හෝටලය. ලෝකේ ඉන්න සුපිරි ධනවතුන් සැරිසරන ප්රදේශයක් හැටියට ජුමේරියාව හඳුන්වන්න පුළුවන්.”
අත්ලාන්තික් යනු මුහුදට ගිලී ගිය මහාද්වීපයක් යනු කල්පිතයකි. එහෙත්, මෙම අත්ලාන්තික් හෝටලය දකින්නෙකුට ගිළුණු මහාද්වීපයක කොටසක් නැවත මතුවී ඇතිදැයි සිතෙයි.
පාම් ජුමෙයිරා පෙදෙස පසුකරමින් ඇදෙන රථය ලෝකයේ උසම ගොඩනැගිල්ල වන බර්ජ් කලිෆා දෙසට ගමන් කරයි.
අඩි 2,722ක් (මීටර් 829.8ක්) උසැති මෙම ගොඩනැගිල්ල ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පි ඕඩ්රියන් ස්මිත් හා ඉංජිනේරු බිල් බේකර්ගේ සැලසුමකට අනුව ඉදිවූවකි. 2004 වසරේ ඉදිකිරීම් ඇරැඹි 2010 දී නිලවශයෙන් විවෘත වූ කලිෆා ගොඩනැගිල්ල සඳහා ඇමෙරිකානු ඩොලර් බිලියන 105ක් වැය වූ බව සඳහන් වෙයි.
ඒඩ්රියන් ස්මිත්ට, මෙම උසම ගොඩනැගිල්ල සැලසුම් කිරීමට නිර්මාණාභාසය ලැබුණේ කාන්තාරයේ දක්නට ලැබෙන හයිමෙනොකැලිස් නමැති කුඩා පුෂ්පයෙනි.
උස හැරුණු විට ලෝක වාර්තා 17කට හිමිකම් කියන බර්ජ් කලිෆා ගොඩනැගිල්ලෙහි ඇති ලොව උසම විදුලි සෝපානය ඉහළට නැගෙන්නේද විදුලි වේගයෙනි. නැරඹුම් මහල දක්වා ඇති හැම මහලක්ම තත්පර ගණනකින් පසුවෙයි.
නැරඹුම් මහලේ සිට ඇසට හසුවන මායිම දක්වා මනස්කාන්ත දර්ශනයකි. පහතින් බර්ජ් කලිෆා වැව දිස්වේ. (එයද නිර්මාණයකි) නැරඹුම් මහලේ සිටින පිලිපීන ඡායාරූප ශිල්පියා ඔබට ඡායාරූපයක් ගැනීමට ආරාධනා කරයි. ආපසු ගමනේදි බිම් මහලේ කවුන්ටරයකදී ඔබට එය මුදලක් ගෙවා ලබාගත හැකිය.
මහලින් මහලට, මෙම ගොඩනැගිල්ල නිර්මාණය කිරීමට දැනුමින් හා ශ්රමයෙන් දායක වූවන්ගේ ඡායාරූප හා නම් ගම් සහිත බිතු සිතුවමක් දක්නට ඇත. ඒ අතර, කාර්යාල කාර්ය සහායකයින් පවා සිටී.
බිම් මහලට ළඟා වෙද්දී ලෝකයේ විවිධ භාෂාවන්ගෙන් ‘ගිහින් එන්න’ යැයි සඳහන් පුවරුවකි. එහි සිංහල වදන්ද දක්නට ලැබිම අප කා තුළත් මහත් සතුටක් ඇති කළේය.
මහල් 163කින් යුත් මෙහි, 144 වෙනි මහලේ ලෝකයේ උසම ස්ථානයක පිහිටීම පිළිබඳ වාර්තාව තබා ඇති රාත්රී අවන්හල වෙයි. ඒ හැරුණු විට හෝටල් 9ක් ද මෙම ගොඩනැගිල්ල තුළ ඇත.
ලොව උසම ගොඩනැගිල්ල තරණය කිරීමේ සතුටින් යුතුව යළි බිම්මහලට පැමිණි අප, ඉන්පසු ගමන් කළේ බර්ජ් කලිෆා වැව මැද සිදුකෙරෙන ජල සංදර්ශනය නැරඹීමටය.
වැහි පොදක් නොවැටෙන මේ රටේ ජල මල් ලෙසින් රිද්මයානුකූව ඉහළට නැඟෙන ජල ධාරා යළි වැසි බිඳු ලෙසින් බිමට පතිත වෙයි. ‘ඩුබායි ෆවුන්ටන්’ නමින් හැඳින්වෙන මෙහි ජලධාරා අඩි 900ක් පමණ ඉහළට විහිදෙයි. රාත්රියේදි විදුලි එළියෙන් එය අලංකාර දර්ශනයක් බවට පත්වෙයි.
නැවතත් අපේ රථය ඩුබායි වීදියක් දිගේ ගමන් කරන්නට විය.
“මේකට කියන්නෙ සෙකන්ඩ් ඩිසෙම්බර් ස්ටී්රට් කියලා”
බ්රයන් අපට විස්තර කරයි.
අබුඩාබි, අජ්මාන්, ඩුබායි ෆුජයිර, රාස් අල් කයිමා, ෂාජා හා උම්-අල්ක්වයින් යන එමිරේට් රාජ්යයන් හත එක්සත් අරාබි එමීර් දේශය වශයෙන් ව්යවස්ථාගත වූයේ 1971 දෙසැම්බර් 2 දාය. එම ගිවිසුමට අත්සන් තැබූ ස්ථානය මෙසේ නිදහස් චතුරශ්රයක් බවට පත්ව ඇත.
එක්සත් අරාබි එමීරේට්ස් (උ.ඒ.ජ්.) හි ජනගහනය මිලියන 9.2කි. ඒ අතරින් එමිරේට්ස් පුරවැසියෝ මිලියන 1.4කි. වැඩිපුර සිටින්නේ විදේශිකයින්ය. ගණනින් මිලියන 7.8කි. එහෙත් ඒ කිසිවෙකුට එමිරේට්ස් පුරවැසිභාවය නොලැබේ. අග නගරය අබුඩාබියයි පෘතුගීසියි ඉංග්රීසි යටත් විජිතයක්ව තිබුණද 1971දී නිදහස ලැබිමත් සමගම එමිරේට්ස් දේශය සම්පූර්ණයෙන්ම ඉස්ලාමීය අරාබියක් වන්නේ අධිරාජ්යවාදී නෂ්ටාවශේෂ සියල්ල අකාමකා දමමිනි.
අරාබි උරුමය දැකගනු රිසියෙකුට ඩුබායිහි සල්සාලි පුද්ගලික කෞතුකාගාරය හෝ සාජාහි පිහිටි කෞතුකාගාර 17ක් වෙත යා හැකිය.
ඩුබායිහි සංචාරයේ අවසන් දිනයේ, ඩුබායි මෝල් වෙළෙඳ සංකීර්ණය තුළදී ලී කෙළි නැටුමක් ඉදිරිපත් කළ තරුණ පිරිසක් දක්නට ලැබුණි. ඉන්පසු, ඔවුන් අශ්වයකු සේ වෙස්වළාගෙන එහි සිටියවුන් විනෝදමත් කරන්නට වූහ.
සෑම සුන්දර සංචාරයකම අවසානයේ සිතට සියුම් සංවේගයක් දැනෙයි. අප ජීවිතයේ නරඹන ඇතැම් සොඳුරු තැන්, යළිත් කිසිදා දක්නට ලැබෙන්නේ නැත. එහෙත්, සමහර තැන්වලට නැවත නැවතත් යාමට ලැබෙයි.
දින ගණනින් කෙටි වුවද ඩුබායි සංචාරය අපූරුය. අත්දැකීම් බහුලය.
යළිත් ලංකාවට යාමට සැරසී මැරියට් අල් ජඩාෆ් හෝටලයේ ප්රධාන දොරටුවට පැමිණි අපට සමුදීම සඳහා කෙටි කලකින් දිගුකාලීන මිතුරන් බවට පත්වූ අඛිල, මුස්තෆා, ඛලීඩ් වැනි අය සැදී පැහැදී සිටිති.
“ආයෙත් ඩුබායි එන්න”
අඛිල කියයි. (සැබැවින්ම එය ඇරැයුමකි)
“ඔව් මම එනවා. මට ‘ඩෙසට් ට්රිප්’ එක යන්න ඉතිරි වුණා. ඒ නැතත් 2020දි එක්ස්පෝ බලන්න එනවා.”
මැරියට් අල් ජඩාෆ් ඔබට ස්තූතියි. මහේශාඛ්ය ඩුබායි අපි යළිත් හමුවෙමු.
පොලිස් භටයාගේ සංඥාව නුදුටු හෙයින්දෝ, අප රියැදුරා ගේට්ටුව අසලටම රථය පැදවීය. පොලිස් භටයා වහා ක්රියාත්මක විය. “දඩපොත” අතින් ගත් ඔහු රියැදුරාට ඔහු අසලට එන ලෙස සංඥා කළේය. ඒ සමගම රියෙන් බැස ගත් අඛිල හා බ්රයන් පොලිස් භටයා වෙත ගොස්, ඔහුට අතට අත දී අප මැරියට් හෝටලයේ සිටින විදේශීය මාධ්යවේදීන් පිරිසක් බව දැන්වීය. පොලිස් භටයා පොත පසෙකින් තැබුවේය.
“එහෙත් දඩකොළ දෙනව වගේ”
අපේ සගයෙක්, අඛිලගෙන් අසයි.
“නෑ. කොළේ ගෙදරට හරි ආයතනයට හරි එවනවා. මෙහෙ නීතිය අකුරටම ක්රියාත්මක වෙනවා.”
අඛිල පිළිතුරු දෙයි.
ඩුබායි ඉතිහාසය ක්රිස්තු වර්ෂ, 3 වෙනි සියවස දක්වා දිව යයි. මුල් කාලයේ එහි විසුවේ එඩ්රුන්ය. ඉන්පසු මුතු කිමිදීම හා ධීවර කර්මාන්තය ප්රධාන ආදායම් මාර්ගය බවට පත්වූ අතර අල්මක්වුම් ෂේක් රාජාවලිය ඇරඹෙන්නේ 1833දීය. 1926දී, කෘත්රිම මුතු නිපදවීම ආරම්භයත් සමගම ඩුබායි ආර්ථිකය කඩාවැටෙන්නට විය. එහෙයින් ෂේක් සයිඩ් නමැති එකල සිටි පාලකයා ඩුබායි ප්රති අපනයන මධ්යස්ථානයක්
(වරායක්) බවට පත්කළේය. 1966දී තෙල් සොයා ගැනීමෙන් පසු ඩුබායි කෙරෙහි ලෝක අවධානය යොමුවූ අතර එතැන් සිට නවීන, ධනවත් පුරවරයක් බවට පත්වන්නට විය. (එහෙත් දැනටත් ඔවුන්ගේ ප්රධාන ආදායම් මාර්ගය ප්රති අපනයනය ඇතුළු ව්යාපාර සහ සංචාරක කර්මාන්තයයි)
ඩුබායි හි වෙරළ තීරයේ ඉදිවූ අලංකාර නිවාස හා හෝටල් දකින්නෙකු තුළ මුලින්ම ඇතිවන්නේ විස්මයකි. ගිනිගත් වැලි කතරෙහි ඔවුහු දෙව්ලොවින් කොටසක් ඉදිකර ඇත්තා සේය.
අපි බසයෙන් බැස දැඩි උණුසුම මැද මුහුදු තීරය වෙත පිය නැගුවෙමු. ජුමේරා බිච් පාක් ලෙසින් හැඳින්වෙන මෙහි ඉරිදා සහ බදාදා දවස්, කාන්තාවන්ට පමණක් වෙන්කර ඇත. ලොව දස දෙසින් පැමිණි සංචාරකයෝ එහි වෙති. වෙරළේ තැනක ‘වැලි මූර්ති’ කීපයකි.
ඈතින් දිස්වන්නේ ලෝක ප්රකට බර්ජ් අල් අරාබ් නමැති තරු හතේ හෝටලයයි. බැලූ බැල්මට එය රුවල් නැවක පෙනුමක් ගනී.
පාම් ගසක පෙනුමින් යුත් පාම් ජුමේරියා යනු කෘත්රිම දූපතකි. එහි පාම් අත්තක හැඩයට සංචාරක නිවාස ඉදිකර ඇත. එහි පිවිසෙන මාර්ගයකදි අඛිල අපට මෙසේ කියයි.
“අපි දැන් ගමන් කරන්නෙ පාම් ගසේ කඳේ. අර ඈතින් පෙනෙන්නේ ඇට්ලාන්ටික් හෝටලය. ලෝකේ ඉන්න සුපිරි ධනවතුන් සැරිසරන ප්රදේශයක් හැටියට ජුමේරියාව හඳුන්වන්න පුළුවන්.”
අත්ලාන්තික් යනු මුහුදට ගිලී ගිය මහාද්වීපයක් යනු කල්පිතයකි. එහෙත්, මෙම අත්ලාන්තික් හෝටලය දකින්නෙකුට ගිළුණු මහාද්වීපයක කොටසක් නැවත මතුවී ඇතිදැයි සිතෙයි.
පාම් ජුමෙයිරා පෙදෙස පසුකරමින් ඇදෙන රථය ලෝකයේ උසම ගොඩනැගිල්ල වන බර්ජ් කලිෆා දෙසට ගමන් කරයි.
අඩි 2,722ක් (මීටර් 829.8ක්) උසැති මෙම ගොඩනැගිල්ල ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පි ඕඩ්රියන් ස්මිත් හා ඉංජිනේරු බිල් බේකර්ගේ සැලසුමකට අනුව ඉදිවූවකි. 2004 වසරේ ඉදිකිරීම් ඇරැඹි 2010 දී නිලවශයෙන් විවෘත වූ කලිෆා ගොඩනැගිල්ල සඳහා ඇමෙරිකානු ඩොලර් බිලියන 105ක් වැය වූ බව සඳහන් වෙයි.
ඒඩ්රියන් ස්මිත්ට, මෙම උසම ගොඩනැගිල්ල සැලසුම් කිරීමට නිර්මාණාභාසය ලැබුණේ කාන්තාරයේ දක්නට ලැබෙන හයිමෙනොකැලිස් නමැති කුඩා පුෂ්පයෙනි.
උස හැරුණු විට ලෝක වාර්තා 17කට හිමිකම් කියන බර්ජ් කලිෆා ගොඩනැගිල්ලෙහි ඇති ලොව උසම විදුලි සෝපානය ඉහළට නැගෙන්නේද විදුලි වේගයෙනි. නැරඹුම් මහල දක්වා ඇති හැම මහලක්ම තත්පර ගණනකින් පසුවෙයි.
නැරඹුම් මහලේ සිට ඇසට හසුවන මායිම දක්වා මනස්කාන්ත දර්ශනයකි. පහතින් බර්ජ් කලිෆා වැව දිස්වේ. (එයද නිර්මාණයකි) නැරඹුම් මහලේ සිටින පිලිපීන ඡායාරූප ශිල්පියා ඔබට ඡායාරූපයක් ගැනීමට ආරාධනා කරයි. ආපසු ගමනේදි බිම් මහලේ කවුන්ටරයකදී ඔබට එය මුදලක් ගෙවා ලබාගත හැකිය.
මහලින් මහලට, මෙම ගොඩනැගිල්ල නිර්මාණය කිරීමට දැනුමින් හා ශ්රමයෙන් දායක වූවන්ගේ ඡායාරූප හා නම් ගම් සහිත බිතු සිතුවමක් දක්නට ඇත. ඒ අතර, කාර්යාල කාර්ය සහායකයින් පවා සිටී.
බිම් මහලට ළඟා වෙද්දී ලෝකයේ විවිධ භාෂාවන්ගෙන් ‘ගිහින් එන්න’ යැයි සඳහන් පුවරුවකි. එහි සිංහල වදන්ද දක්නට ලැබිම අප කා තුළත් මහත් සතුටක් ඇති කළේය.
මහල් 163කින් යුත් මෙහි, 144 වෙනි මහලේ ලෝකයේ උසම ස්ථානයක පිහිටීම පිළිබඳ වාර්තාව තබා ඇති රාත්රී අවන්හල වෙයි. ඒ හැරුණු විට හෝටල් 9ක් ද මෙම ගොඩනැගිල්ල තුළ ඇත.
ලොව උසම ගොඩනැගිල්ල තරණය කිරීමේ සතුටින් යුතුව යළි බිම්මහලට පැමිණි අප, ඉන්පසු ගමන් කළේ බර්ජ් කලිෆා වැව මැද සිදුකෙරෙන ජල සංදර්ශනය නැරඹීමටය.
වැහි පොදක් නොවැටෙන මේ රටේ ජල මල් ලෙසින් රිද්මයානුකූව ඉහළට නැඟෙන ජල ධාරා යළි වැසි බිඳු ලෙසින් බිමට පතිත වෙයි. ‘ඩුබායි ෆවුන්ටන්’ නමින් හැඳින්වෙන මෙහි ජලධාරා අඩි 900ක් පමණ ඉහළට විහිදෙයි. රාත්රියේදි විදුලි එළියෙන් එය අලංකාර දර්ශනයක් බවට පත්වෙයි.
නැවතත් අපේ රථය ඩුබායි වීදියක් දිගේ ගමන් කරන්නට විය.
“මේකට කියන්නෙ සෙකන්ඩ් ඩිසෙම්බර් ස්ටී්රට් කියලා”
බ්රයන් අපට විස්තර කරයි.
අබුඩාබි, අජ්මාන්, ඩුබායි ෆුජයිර, රාස් අල් කයිමා, ෂාජා හා උම්-අල්ක්වයින් යන එමිරේට් රාජ්යයන් හත එක්සත් අරාබි එමීර් දේශය වශයෙන් ව්යවස්ථාගත වූයේ 1971 දෙසැම්බර් 2 දාය. එම ගිවිසුමට අත්සන් තැබූ ස්ථානය මෙසේ නිදහස් චතුරශ්රයක් බවට පත්ව ඇත.
එක්සත් අරාබි එමීරේට්ස් (උ.ඒ.ජ්.) හි ජනගහනය මිලියන 9.2කි. ඒ අතරින් එමිරේට්ස් පුරවැසියෝ මිලියන 1.4කි. වැඩිපුර සිටින්නේ විදේශිකයින්ය. ගණනින් මිලියන 7.8කි. එහෙත් ඒ කිසිවෙකුට එමිරේට්ස් පුරවැසිභාවය නොලැබේ. අග නගරය අබුඩාබියයි පෘතුගීසියි ඉංග්රීසි යටත් විජිතයක්ව තිබුණද 1971දී නිදහස ලැබිමත් සමගම එමිරේට්ස් දේශය සම්පූර්ණයෙන්ම ඉස්ලාමීය අරාබියක් වන්නේ අධිරාජ්යවාදී නෂ්ටාවශේෂ සියල්ල අකාමකා දමමිනි.
අරාබි උරුමය දැකගනු රිසියෙකුට ඩුබායිහි සල්සාලි පුද්ගලික කෞතුකාගාරය හෝ සාජාහි පිහිටි කෞතුකාගාර 17ක් වෙත යා හැකිය.
ඩුබායිහි සංචාරයේ අවසන් දිනයේ, ඩුබායි මෝල් වෙළෙඳ සංකීර්ණය තුළදී ලී කෙළි නැටුමක් ඉදිරිපත් කළ තරුණ පිරිසක් දක්නට ලැබුණි. ඉන්පසු, ඔවුන් අශ්වයකු සේ වෙස්වළාගෙන එහි සිටියවුන් විනෝදමත් කරන්නට වූහ.
සෑම සුන්දර සංචාරයකම අවසානයේ සිතට සියුම් සංවේගයක් දැනෙයි. අප ජීවිතයේ නරඹන ඇතැම් සොඳුරු තැන්, යළිත් කිසිදා දක්නට ලැබෙන්නේ නැත. එහෙත්, සමහර තැන්වලට නැවත නැවතත් යාමට ලැබෙයි.
දින ගණනින් කෙටි වුවද ඩුබායි සංචාරය අපූරුය. අත්දැකීම් බහුලය.
යළිත් ලංකාවට යාමට සැරසී මැරියට් අල් ජඩාෆ් හෝටලයේ ප්රධාන දොරටුවට පැමිණි අපට සමුදීම සඳහා කෙටි කලකින් දිගුකාලීන මිතුරන් බවට පත්වූ අඛිල, මුස්තෆා, ඛලීඩ් වැනි අය සැදී පැහැදී සිටිති.
“ආයෙත් ඩුබායි එන්න”
අඛිල කියයි. (සැබැවින්ම එය ඇරැයුමකි)
“ඔව් මම එනවා. මට ‘ඩෙසට් ට්රිප්’ එක යන්න ඉතිරි වුණා. ඒ නැතත් 2020දි එක්ස්පෝ බලන්න එනවා.”
මැරියට් අල් ජඩාෆ් ඔබට ස්තූතියි. මහේශාඛ්ය ඩුබායි අපි යළිත් හමුවෙමු.
ඩුබායි නගරය ගැන කෙටි සටහනක්...
ලක්බිම පුවත්පතින් උපුටා ගැනීමක්...
ඔබේ දැනුමද මේ කරුණු හා එක් කරන්නට ආරාධනය...
No comments:
Post a Comment